Różnice

Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.

Odnośnik do tego porównania

Both sides previous revision Previous revision
Next revision
Previous revision
public:materialy:to_coharcerzwiedziecpowinien:patronidruzynyihufca:start [2012/11/28 20:12]
sacred
public:materialy:to_coharcerzwiedziecpowinien:patronidruzynyihufca:start [2014/08/15 09:56] (aktualna)
Linia 1: Linia 1:
 ====== Patron hufca ====== ====== Patron hufca ======
-\\ +Cyprian K. Godebski, urodzony w 1765 roku w rodzinie burżuazyjnej,​ uzyskał w młodości gruntowne wykształcenie. Miał gorące serce, więc wraz z faktem stopniowej utraty niepodległości młody patriota związał się z ruchem legionowym. Tworzył w tym okresie wiersze patriotyczne,​ z akcentami społecznymi - najbardziej cenione. Jako przykłady tego nurtu wymieniłbym:​ powieść "​Grenadier - filozof",​ wiersz "Do legionów polskich",​ wspomnienia "​Pamiętnik oblężenia..."​. Inne, obiektywnie ciekawsze utwory to bajki, wierszyki niepatriotyczne,​ robił też przekłady. Sprawował funkcję redaktora pisma pt. "​Dekada Legionowa"​. Swoje słowa popierał czynami organizując wojsko i walcząc jako legionista u boku Napoleona, święcie wierząc, że wraz z innymi rodakami uda mu się wyzwolić Polskę z łap zaborców, mordując, paląc i równając z ziemią wszystko i wszystkich co ośmieli się przeciwstawić zakusom krwiożerczego Bonapartego. 
-Cyprian K. Godebski, urodzony w 1765 roku w rodzinie burżuazyjnej,​ uzyskał w młodości gruntowne wykształcenie. Miał gorące serce, więc wraz z faktem stopniowej utraty niepodległości młody patriota związał się z ruchem legionowym. Tworzył w tym okresie wiersze patriotyczne,​ z akcentami społecznymi - najbardziej cenione. Jako przykłady tego nurtu wymieniłbym:​ powieść "​Grenadier - filozof",​ wiersz "Do legionów polskich",​ wspomnienia "​Pamiętnik oblężenia..."​. Inne, obiektywnie ciekawsze utwory to bajki, wierszyki niepatriotyczne,​ robił też przekłady. Sprawował funkcję redaktora pisma pt. "​Dekada Legionowa"​. Swoje słowa popierał czynami organizując wojsko i walcząc jako legionista u boku Napoleona, święcie wierząc, że wraz z innymi rodakami uda mu się wyzwolić Polskę z łap zaborców, mordując, paląc i równając z ziemią wszystko i wszystkich co ośmieli się przeciwstawić zakusom krwiożerczego Bonapartego.\\ + 
-\\ + 
-W tym duchu zakończył swój żywot kiedy to pod dowództwem księcia Józefa Poniatowskiego wojsko polskie podjęło walkę z austriakami,​ którzy zapragnęli dać wycisk (?!) francuzom. W bitwie pod Raszynem, w czasie kontrataku polskiego na grobli falenickiej,​ w czasie zaciętego boju poległ ukochany patron naszego hufca, lecz niestety nie ocalił tym Warszawy - dostała się ona w ręce obrzydliwych austriaków po wycofaniu wojsk za Wisłę przez księcia Józefa Poniatowskiego.// +W tym duchu zakończył swój żywot kiedy to pod dowództwem księcia Józefa Poniatowskiego wojsko polskie podjęło walkę z austriakami,​ którzy zapragnęli dać wycisk (?!) francuzom. W bitwie pod Raszynem, w czasie kontrataku polskiego na grobli falenickiej,​ w czasie zaciętego boju poległ ukochany patron naszego hufca, lecz niestety nie ocalił tym Warszawy - dostała się ona w ręce obrzydliwych austriaków po wycofaniu wojsk za Wisłę przez księcia Józefa Poniatowskiego.\\ 
-\\+ 
 ====== Patron drużyny ====== ====== Patron drużyny ======
-\\ +Ignacy Prądzyński urodził się 20 lipca 1792 r. w Sannikach na Wielkopolsce jako średniozamożny szlachcic. Dzieciństwo spędził w domu, gdzie pobierał naukę uzupełnianą następnie w Dreźnie. W wieku 14 lat wstąpił do wojska i to pochłonęło właściewie resztę jego życia. Naukę wojskowości podjął w Warszawskiej Szkole Aplikacyjnej Artylerii i uzupełniał jeszcze przez długie lata doświadczeń. Jego kariera wojskowa zaczęła się od stopnia szeregowca, a zakończyła na stopniu generała, zaczęła się od pułku piechoty wielkopolskiej,​ walczącym pod Gdańskiem, poprzez wojnę polsko-austriacką,​ kampanię 1812 roku - walkę u boku Poniatowskiego,​ służbę w polskiej armii Królestwa Kongresowego aż do powstania listopadowego,​ w którym to odegrał dość ważną rolę, a po którym w 1834 r. został zwolniony z wojska. Był doskonałym strategiem, niestety jego słaby charakter nie dał mu siły przebicia przy proponowaniu swoich planów głównodowodzącym,​ przez co wiele z nich nie zostało nigdy zrealizowanych. Prądzyński był związany z Towarzystwem Prawdziwych Polaków, Towarzystwem Patriotycznym oraz Wolnomularstwem Narodowym. Jego najwybitniejszym dziełem inżynieryjnym było zaplanowanie oraz kierowanie budową Kanału Augustowskiego. Koniec życia spędził w Krakowie, z którego wyjeżdża na wyspę Helgoland, gdzie 4 sierpnia 1850 roku umiera w cierpieniu. Pochowany na obczyźnie całe życie walczył dla Polski, o czym pozostawił trzy swoje książki: "​Pamiętnik historyczny i wojskowy o wojnie polsko-rosyjskiej w roku 1831", "​Pamiętniki"​ oraz "​Czterej ostatni wodzowie polscy przed sądem historii"​.
-Ignacy Prądzyński urodził się 20 lipca 1792 r. w Sannikach na Wielkopolsce jako średniozamożny szlachcic. Dzieciństwo spędził w domu, gdzie pobierał naukę uzupełnianą następnie w Dreźnie. W wieku 14 lat wstąpił do wojska i to pochłonęło właściewie resztę jego życia. Naukę wojskowości podjął w Warszawskiej Szkole Aplikacyjnej Artylerii i uzupełniał jeszcze przez długie lata doświadczeń. Jego kariera wojskowa zaczęła się od stopnia szeregowca, a zakończyła na stopniu generała, zaczęła się od pułku piechoty wielkopolskiej,​ walczącym pod Gdańskiem, poprzez wojnę polsko-austriacką,​ kampanię 1812 roku - walkę u boku Poniatowskiego,​ służbę w polskiej armii Królestwa Kongresowego aż do powstania listopadowego,​ w którym to odegrał dość ważną rolę, a po którym w 1834 r. został zwolniony z wojska. Był doskonałym strategiem, niestety jego słaby charakter nie dał mu siły przebicia przy proponowaniu swoich planów głównodowodzącym,​ przez co wiele z nich nie zostało nigdy zrealizowanych. Prądzyński był związany z Towarzystwem Prawdziwych Polaków, Towarzystwem Patriotycznym oraz Wolnomularstwem Narodowym. Jego najwybitniejszym dziełem inżynieryjnym było zaplanowanie oraz kierowanie budową Kanału Augustowskiego. Koniec życia spędził w Krakowie, z którego wyjeżdża na wyspę Helgoland, gdzie 4 sierpnia 1850 roku umiera w cierpieniu. Pochowany na obczyźnie całe życie walczył dla Polski, o czym pozostawił trzy swoje książki: "​Pamiętnik historyczny i wojskowy o wojnie polsko-rosyjskiej w roku 1831", "​Pamiętniki"​ oraz "​Czterej ostatni wodzowie polscy przed sądem historii"​.\\+

nawigacja
QR Code
QR Code public:materialy:to_coharcerzwiedziecpowinien:patronidruzynyihufca:start (generated for current page)