Tekst źródłowy

<!--Nie edytować bez zgody Kasi-->
Ural Polarny jest porośnięty tundrą, w niższych partiach krzakami. Brak jest jednolitego grzbietu górskiego, w praktyce najwygodniej poruszać się dolinami. Góry są bardzo kamieniste (wyglądają jak wielkie gołoborza); czasem kamienie te staczają się po całej dolinie – w takim wypadku ich mała stabilność utrudnia marsz (szczególnie gdy są mokre i porośnięte porostami – czyli na ogół). Szczyty mają formę stosunkowo rozległych płaskowyżów o stromych zboczach schodzących do nisko wciętych przełęczy. Szerokie doliny porośnięte są praktycznie zawsze mokrą, niewysoką roślinnością, w której zdarzają się m. in maliny arktyczne (dojrzałe dopiero, gdy nabierają żółtego koloru, czerwone są jeszcze nie dobre). W pobliżu strumieni lub ich źródeł teren jest zabagniony. Ogólnie jest mało ścieżek i są nieliczne drogi (często zanikające) wytyczone przez pojazdy gąsienicowe (wiezdiechody) – jedyne, które są w stanie poruszać się po tym terenie. 

Większość pasma Uralu Polarnego znajduje się za kołem polarnym, co powoduje, że  deklinacja (odchylenie północy magnetycznej od geograficznej) wynosi aż ok. 20 stopni, a w lato  (szczególnie w lipcu) dni są bardzo długie  (słońce zachodzi na krótko i prawie nie staje się ciemno). Panuje klimat subpolarny (charakteryzujący się długimi i surowymi zimami oraz krótkimi i chłodnymi latami) ze średnią temperaturą latem 9-13 stopni Celsjusza. Choć roczna suma opadów nie przekracza 400 mm (czyli mniej niż średnia w Polsce), praktycznie większość opadów przypada na okres lata.

{{zdjęcie|2007-08-09_115/skkural050.jpg|7992|Przeprawa przez strumienie}}

Góry uralskie, stanowiące naturalną barierę przypływów mas powietrza, na północy są obszarem ścierania się ciepłych mas powietrza polarno-morskiego z północy (przynoszącego znaczne zachmurzenie, opady i mgły), polarno-kontynentalnego ze wschodu i arktycznego (przynoszącego obniżenie temperatury). Stąd bardzo częste i gwałtowne zmiany pogody i niezwykle silne porywiste wiatry (w lato północne).

Zwłaszcza po okresie intensywnych opadów, większe uralskie strumienie są trudne w przekraczaniu (szczególnie przy bardzo silnych wiatrach), ale jeśli wody nie jest zbyt dużo sprawę ułatwiają liczne kamienie (w przeciwnym razie trzeba używać sandałów, choć woda jest lodowata).

Strumienie Uralu Polarnego są bardzo czyste i obfite w ryby (zdecydowana większość Rosjan odwiedzających te rejony robi to właśnie w celach wędkarskich). Duża wilgotność terenu sprzyja również rozwojowi ogromnej liczby komarów (polecamy moskitiery), które znikają co prawda gdy wieje silny wiatr – lecz wtedy to on staje się problematyczny.