Obóz na Ural/Ural Północny

Z Słoneczko

(Różnice między wersjami)
(→Miejsca warte odwiedzenia)
Aktualna wersja (11:55, 12 paź 2009) (pokaż źródło)
(→Osobliwości)
 
(Nie pokazano 8 wersji pomiędzy niniejszymi.)
Linia 2: Linia 2:
== Charakterystyka terenu ==
== Charakterystyka terenu ==
 +
 +
W Uralu Północnym teren jest bardzo urozmaicony - doliny i niższe
 +
partie gór porośnięte są tajgą jodłowo-świerkową, z sosną, modrzewiem
 +
syberyjskim i limbą, a w miarę wzrostu wysokości las iglasty szybko
 +
zmienia się w coraz rzadszy lasek karłowatych brzóz by w końcu zostać
 +
zastąpionym przez kamienisty stok zarośnięty jedynie porostami. W tej
 +
części gór można ułożyć trasę wiodącą głównym grzbietem (kamienisty i
 +
widokowy; przeciętnie poruszamy się na ok. 1200-1300 m n.p.m.) lub
 +
próbować chodzić po bardziej rozproszonych wzniesieniach (zalesione, z
 +
ew. widokiem ze szczytu).
 +
 +
Jednak biorąc pod uwagę bardzo znikomą
 +
liczbę dróg (tylko w głównych dolinach są drogi stworzone przez
 +
drwali) oraz istniejące miejscami obostrzenia w swobodzie poruszania
 +
się po tym terenie (zakazy wstępu), my zdecydowaliśmy się
 +
na Główny Grzbiet oraz jedną wycieczkę poza jego obręb -- na Kumbę.
 +
 +
W praktyce, na głównym grzbiecie, chodzi się po ogromnym ruchomym
 +
rumowisku skalnym, przez które nie prowadzi żadna ścieżka. Poruszanie
 +
się spowalniają kamienie, szczególnie gdy są wilgotne, oraz czasem
 +
skupiska karłowatych brzózek na przełęczach; znacznie łatwiej chodzić
 +
z kijkami trekingowymi.
 +
 +
Z ciekawostek -- między kamieniami bardzo łatwo
 +
natknąć się na zrzucone poroże reniferów. Wzniesienia mają kształt
 +
łagodnych, choć cały czas kamienistych, kopuł, a na szczytach
 +
ustawiane są czasem kopczyki z kamieni, w których można znaleźć
 +
butelki z informacjami o turystach, którzy tędy przeszli. Praktycznie
 +
cała trasa jest bardzo widokowa. Na grzbiecie brak jednak wody,
 +
źródełka można ewentualnie znaleźć na zboczu.
 +
 +
W dolinach, porośniętych laskiem brzozowym, teren często bywa
 +
zabagniony, ale można znaleźć bardziej "stały" grunt. Woda w
 +
strumieniach jest czysta, a wokół nie brakuje drewna na ogniska.
 +
W trakcie naszego pobytu bardzo zróżnicowana była sytuacja z komarami
 +
-- noclegi nisko, w lesie iglastym obfitowały w roje komarów, natomiast
 +
gdy biwakowaliśmy wyżej, w lasku brzozowym, nie spotkaliśmy ani
 +
jednego.
== Dojazd i komunikacja ==
== Dojazd i komunikacja ==
-
== Pomnik na granicy Europy i Azji ==
+
== Miejsca warte zobaczenia ==
-
{{zdjęcie|2007-08-09_115/suralp031.jpg|7266|Pomnik na granicy Europy i Azji}}
 
-
Miejsce, które zapamięta się chyba do końca życia. Pomnik stoi przy trasie kolejowej, Moskwa-Łabytnangi, na przełęczy pasma Uralskiego w odległości około 200 metrów od stacji kolejowej „Ural Polarny”. Miasto Łabytnangi znajduje się już w niedalekiej odległości ok. 100 km na wschód [http://www.adm.yanao.ru/135/ strona miasta Łabytnangi].  Miejsce to leży już za kołem podbiegunowym. Stacja kolejowa jest jedynym budynkiem w krajobrazie, ale ponieważ wygląda nowocześnie i przyjaźnie (żółty kolor, nowoczesny domek w roku 2007) daje poczucie bliskości cywilizacji. Warto wiedzieć, że w odległości 65 kilometrów w kierunku północno-zachodnim jest miasto Workuta [http://pl.wikipedia.org/wiki/Workuta strona miasta Workuty]. Obecnie znajdują się tam czynne kopalnie, ale kiedyś tzn.  w czasie drugiej wojny światowej było to miejsce zsyłki m. in. Polaków. Wracając do pomnika, znajduje się on po południowej stronie torów. Składa się z obelisku z dwoma ramionami. Jedno z nich z napisem Europa skierowane na Stary Kontynent i drugie z napisem Azja skierowanym w drugą stronę. Pomnik pomalowany jest w czerwono, zielone pasy. Wieńczy go globus z namalowanymi kontynentami i oceanami.
 
-
{{zdjęcie|2007-08-09_115/skkural050.jpg|7992|Przeprawa przez strumienie}}
 
-
{{zdjęcie|2007-08-09_115/suralp194.jpg|7360|Stacja kolejowa}}
 
== Osobliwości ==
== Osobliwości ==
 +
 +
=== Drwale ===
 +
 +
u których można załatwić podwózkę w okolice grzbietu
 +
 +
=== Turbaza ===
 +
 +
przy drodze na Główny Grzbiet Uralski widać wielką czerwoną gwiazdę -- to tam :)
=== Szyszki ===
=== Szyszki ===

Aktualna wersja

Obóz na Ural » Ural Północny

Spis treści

Charakterystyka terenu

W Uralu Północnym teren jest bardzo urozmaicony - doliny i niższe partie gór porośnięte są tajgą jodłowo-świerkową, z sosną, modrzewiem syberyjskim i limbą, a w miarę wzrostu wysokości las iglasty szybko zmienia się w coraz rzadszy lasek karłowatych brzóz by w końcu zostać zastąpionym przez kamienisty stok zarośnięty jedynie porostami. W tej części gór można ułożyć trasę wiodącą głównym grzbietem (kamienisty i widokowy; przeciętnie poruszamy się na ok. 1200-1300 m n.p.m.) lub próbować chodzić po bardziej rozproszonych wzniesieniach (zalesione, z ew. widokiem ze szczytu).

Jednak biorąc pod uwagę bardzo znikomą liczbę dróg (tylko w głównych dolinach są drogi stworzone przez drwali) oraz istniejące miejscami obostrzenia w swobodzie poruszania się po tym terenie (zakazy wstępu), my zdecydowaliśmy się na Główny Grzbiet oraz jedną wycieczkę poza jego obręb -- na Kumbę.

W praktyce, na głównym grzbiecie, chodzi się po ogromnym ruchomym rumowisku skalnym, przez które nie prowadzi żadna ścieżka. Poruszanie się spowalniają kamienie, szczególnie gdy są wilgotne, oraz czasem skupiska karłowatych brzózek na przełęczach; znacznie łatwiej chodzić z kijkami trekingowymi.

Z ciekawostek -- między kamieniami bardzo łatwo natknąć się na zrzucone poroże reniferów. Wzniesienia mają kształt łagodnych, choć cały czas kamienistych, kopuł, a na szczytach ustawiane są czasem kopczyki z kamieni, w których można znaleźć butelki z informacjami o turystach, którzy tędy przeszli. Praktycznie cała trasa jest bardzo widokowa. Na grzbiecie brak jednak wody, źródełka można ewentualnie znaleźć na zboczu.

W dolinach, porośniętych laskiem brzozowym, teren często bywa zabagniony, ale można znaleźć bardziej "stały" grunt. Woda w strumieniach jest czysta, a wokół nie brakuje drewna na ogniska. W trakcie naszego pobytu bardzo zróżnicowana była sytuacja z komarami -- noclegi nisko, w lesie iglastym obfitowały w roje komarów, natomiast gdy biwakowaliśmy wyżej, w lasku brzozowym, nie spotkaliśmy ani jednego.

Dojazd i komunikacja

Miejsca warte zobaczenia

Osobliwości

Drwale

u których można załatwić podwózkę w okolice grzbietu

Turbaza

przy drodze na Główny Grzbiet Uralski widać wielką czerwoną gwiazdę -- to tam :)

Szyszki

są całkiem smaczne ;) Występują na górze Kumba (Кумба, WikiMapia).

Źródło: „https://sloneczko.staszic.waw.pl/wiki/Ob%C3%B3z_na_Ural/Ural_P%C3%B3%C5%82nocny”