Obóz na Ural/Ural Północny
Z Słoneczko
(→Przełęcz Geologów. (nazwa nadana przez nas)) |
Aktualna wersja (11:55, 12 paź 2009) (pokaż źródło) (→Osobliwości) |
||
| (Nie pokazano 5 wersji pomiędzy niniejszymi.) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
== Charakterystyka terenu == | == Charakterystyka terenu == | ||
| + | |||
| + | W Uralu Północnym teren jest bardzo urozmaicony - doliny i niższe | ||
| + | partie gór porośnięte są tajgą jodłowo-świerkową, z sosną, modrzewiem | ||
| + | syberyjskim i limbą, a w miarę wzrostu wysokości las iglasty szybko | ||
| + | zmienia się w coraz rzadszy lasek karłowatych brzóz by w końcu zostać | ||
| + | zastąpionym przez kamienisty stok zarośnięty jedynie porostami. W tej | ||
| + | części gór można ułożyć trasę wiodącą głównym grzbietem (kamienisty i | ||
| + | widokowy; przeciętnie poruszamy się na ok. 1200-1300 m n.p.m.) lub | ||
| + | próbować chodzić po bardziej rozproszonych wzniesieniach (zalesione, z | ||
| + | ew. widokiem ze szczytu). | ||
| + | |||
| + | Jednak biorąc pod uwagę bardzo znikomą | ||
| + | liczbę dróg (tylko w głównych dolinach są drogi stworzone przez | ||
| + | drwali) oraz istniejące miejscami obostrzenia w swobodzie poruszania | ||
| + | się po tym terenie (zakazy wstępu), my zdecydowaliśmy się | ||
| + | na Główny Grzbiet oraz jedną wycieczkę poza jego obręb -- na Kumbę. | ||
| + | |||
| + | W praktyce, na głównym grzbiecie, chodzi się po ogromnym ruchomym | ||
| + | rumowisku skalnym, przez które nie prowadzi żadna ścieżka. Poruszanie | ||
| + | się spowalniają kamienie, szczególnie gdy są wilgotne, oraz czasem | ||
| + | skupiska karłowatych brzózek na przełęczach; znacznie łatwiej chodzić | ||
| + | z kijkami trekingowymi. | ||
| + | |||
| + | Z ciekawostek -- między kamieniami bardzo łatwo | ||
| + | natknąć się na zrzucone poroże reniferów. Wzniesienia mają kształt | ||
| + | łagodnych, choć cały czas kamienistych, kopuł, a na szczytach | ||
| + | ustawiane są czasem kopczyki z kamieni, w których można znaleźć | ||
| + | butelki z informacjami o turystach, którzy tędy przeszli. Praktycznie | ||
| + | cała trasa jest bardzo widokowa. Na grzbiecie brak jednak wody, | ||
| + | źródełka można ewentualnie znaleźć na zboczu. | ||
| + | |||
| + | W dolinach, porośniętych laskiem brzozowym, teren często bywa | ||
| + | zabagniony, ale można znaleźć bardziej "stały" grunt. Woda w | ||
| + | strumieniach jest czysta, a wokół nie brakuje drewna na ogniska. | ||
| + | W trakcie naszego pobytu bardzo zróżnicowana była sytuacja z komarami | ||
| + | -- noclegi nisko, w lesie iglastym obfitowały w roje komarów, natomiast | ||
| + | gdy biwakowaliśmy wyżej, w lasku brzozowym, nie spotkaliśmy ani | ||
| + | jednego. | ||
== Dojazd i komunikacja == | == Dojazd i komunikacja == | ||
| Linia 7: | Linia 45: | ||
== Miejsca warte zobaczenia == | == Miejsca warte zobaczenia == | ||
| - | |||
| - | |||
| - | + | == Osobliwości == | |
| - | + | ||
| - | + | ||
| - | + | === Drwale === | |
| - | + | u których można załatwić podwózkę w okolice grzbietu | |
| - | + | ||
| - | + | === Turbaza === | |
| - | + | przy drodze na Główny Grzbiet Uralski widać wielką czerwoną gwiazdę -- to tam :) | |
=== Szyszki === | === Szyszki === | ||
Aktualna wersja
Obóz na Ural » Ural Północny
Spis treści |
Charakterystyka terenu
W Uralu Północnym teren jest bardzo urozmaicony - doliny i niższe partie gór porośnięte są tajgą jodłowo-świerkową, z sosną, modrzewiem syberyjskim i limbą, a w miarę wzrostu wysokości las iglasty szybko zmienia się w coraz rzadszy lasek karłowatych brzóz by w końcu zostać zastąpionym przez kamienisty stok zarośnięty jedynie porostami. W tej części gór można ułożyć trasę wiodącą głównym grzbietem (kamienisty i widokowy; przeciętnie poruszamy się na ok. 1200-1300 m n.p.m.) lub próbować chodzić po bardziej rozproszonych wzniesieniach (zalesione, z ew. widokiem ze szczytu).
Jednak biorąc pod uwagę bardzo znikomą liczbę dróg (tylko w głównych dolinach są drogi stworzone przez drwali) oraz istniejące miejscami obostrzenia w swobodzie poruszania się po tym terenie (zakazy wstępu), my zdecydowaliśmy się na Główny Grzbiet oraz jedną wycieczkę poza jego obręb -- na Kumbę.
W praktyce, na głównym grzbiecie, chodzi się po ogromnym ruchomym rumowisku skalnym, przez które nie prowadzi żadna ścieżka. Poruszanie się spowalniają kamienie, szczególnie gdy są wilgotne, oraz czasem skupiska karłowatych brzózek na przełęczach; znacznie łatwiej chodzić z kijkami trekingowymi.
Z ciekawostek -- między kamieniami bardzo łatwo natknąć się na zrzucone poroże reniferów. Wzniesienia mają kształt łagodnych, choć cały czas kamienistych, kopuł, a na szczytach ustawiane są czasem kopczyki z kamieni, w których można znaleźć butelki z informacjami o turystach, którzy tędy przeszli. Praktycznie cała trasa jest bardzo widokowa. Na grzbiecie brak jednak wody, źródełka można ewentualnie znaleźć na zboczu.
W dolinach, porośniętych laskiem brzozowym, teren często bywa zabagniony, ale można znaleźć bardziej "stały" grunt. Woda w strumieniach jest czysta, a wokół nie brakuje drewna na ogniska. W trakcie naszego pobytu bardzo zróżnicowana była sytuacja z komarami -- noclegi nisko, w lesie iglastym obfitowały w roje komarów, natomiast gdy biwakowaliśmy wyżej, w lasku brzozowym, nie spotkaliśmy ani jednego.
Dojazd i komunikacja
Miejsca warte zobaczenia
Osobliwości
Drwale
u których można załatwić podwózkę w okolice grzbietu
Turbaza
przy drodze na Główny Grzbiet Uralski widać wielką czerwoną gwiazdę -- to tam :)
Szyszki
są całkiem smaczne ;) Występują na górze Kumba (Кумба, WikiMapia).
