Obóz na Ural/Ural Północny
Z Słoneczko
(tekst Kasi L.) |
Aktualna wersja (11:55, 12 paź 2009) (pokaż źródło) (→Osobliwości) |
||
| (Nie pokazano 1 wersji pomiędzy niniejszymi.) | |||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
drwali) oraz istniejące miejscami obostrzenia w swobodzie poruszania | drwali) oraz istniejące miejscami obostrzenia w swobodzie poruszania | ||
się po tym terenie (zakazy wstępu), my zdecydowaliśmy się | się po tym terenie (zakazy wstępu), my zdecydowaliśmy się | ||
| - | na Główny Grzbiet oraz jedną wycieczkę poza jego obręb - na Kumbę. | + | na Główny Grzbiet oraz jedną wycieczkę poza jego obręb -- na Kumbę. |
W praktyce, na głównym grzbiecie, chodzi się po ogromnym ruchomym | W praktyce, na głównym grzbiecie, chodzi się po ogromnym ruchomym | ||
| Linia 48: | Linia 48: | ||
== Osobliwości == | == Osobliwości == | ||
| + | |||
| + | === Drwale === | ||
| + | |||
| + | u których można załatwić podwózkę w okolice grzbietu | ||
| + | |||
| + | === Turbaza === | ||
| + | |||
| + | przy drodze na Główny Grzbiet Uralski widać wielką czerwoną gwiazdę -- to tam :) | ||
=== Szyszki === | === Szyszki === | ||
Aktualna wersja
Obóz na Ural » Ural Północny
Spis treści |
Charakterystyka terenu
W Uralu Północnym teren jest bardzo urozmaicony - doliny i niższe partie gór porośnięte są tajgą jodłowo-świerkową, z sosną, modrzewiem syberyjskim i limbą, a w miarę wzrostu wysokości las iglasty szybko zmienia się w coraz rzadszy lasek karłowatych brzóz by w końcu zostać zastąpionym przez kamienisty stok zarośnięty jedynie porostami. W tej części gór można ułożyć trasę wiodącą głównym grzbietem (kamienisty i widokowy; przeciętnie poruszamy się na ok. 1200-1300 m n.p.m.) lub próbować chodzić po bardziej rozproszonych wzniesieniach (zalesione, z ew. widokiem ze szczytu).
Jednak biorąc pod uwagę bardzo znikomą liczbę dróg (tylko w głównych dolinach są drogi stworzone przez drwali) oraz istniejące miejscami obostrzenia w swobodzie poruszania się po tym terenie (zakazy wstępu), my zdecydowaliśmy się na Główny Grzbiet oraz jedną wycieczkę poza jego obręb -- na Kumbę.
W praktyce, na głównym grzbiecie, chodzi się po ogromnym ruchomym rumowisku skalnym, przez które nie prowadzi żadna ścieżka. Poruszanie się spowalniają kamienie, szczególnie gdy są wilgotne, oraz czasem skupiska karłowatych brzózek na przełęczach; znacznie łatwiej chodzić z kijkami trekingowymi.
Z ciekawostek -- między kamieniami bardzo łatwo natknąć się na zrzucone poroże reniferów. Wzniesienia mają kształt łagodnych, choć cały czas kamienistych, kopuł, a na szczytach ustawiane są czasem kopczyki z kamieni, w których można znaleźć butelki z informacjami o turystach, którzy tędy przeszli. Praktycznie cała trasa jest bardzo widokowa. Na grzbiecie brak jednak wody, źródełka można ewentualnie znaleźć na zboczu.
W dolinach, porośniętych laskiem brzozowym, teren często bywa zabagniony, ale można znaleźć bardziej "stały" grunt. Woda w strumieniach jest czysta, a wokół nie brakuje drewna na ogniska. W trakcie naszego pobytu bardzo zróżnicowana była sytuacja z komarami -- noclegi nisko, w lesie iglastym obfitowały w roje komarów, natomiast gdy biwakowaliśmy wyżej, w lasku brzozowym, nie spotkaliśmy ani jednego.
Dojazd i komunikacja
Miejsca warte zobaczenia
Osobliwości
Drwale
u których można załatwić podwózkę w okolice grzbietu
Turbaza
przy drodze na Główny Grzbiet Uralski widać wielką czerwoną gwiazdę -- to tam :)
Szyszki
są całkiem smaczne ;) Występują na górze Kumba (Кумба, WikiMapia).
