Obóz na Ural/Dziennik podróży

Z Słoneczko

Obóz na Ural » Dziennik podróży

Poniżej znajduje się rzeczywisty przebieg obozu, w pewnych aspektach różniący się od zaplanowanego. ;)

Dzień 1., poniedziałek, 6.08.2007

Warszawa (pakowanie) -- Warszawa -Terespol (pociąg: 11:47-15:01) -- Terespol - Brześć -- Brześć- (pociąg: 17:48-

Wa-wa -- pociąg Wa-wa – Terespol -- pociąg Terespol – Brześć -- pociąg Brześć – Moskwa

Dzień rozpoczęcia obozu zagranicznego (a przynajmniej początek dnia) nie jest w żaden sposób nadzwyczajny czy spektakularny. Nawet dla mnie, choć to mój 2gi taki obóz. Zwyczajne wielkie pakowanie rzeczy obozowych i przydzielanie ich zastępom, obklejanie map, wreszcie wyjście do dworca centralnego. Z 2giej zaś strony: to obóz na który wszyscy czekaliśmy, przygotowania trwały od kilku miesięcy. To obóz który zapowiada się.. interesująco;).

Wspomnieć jednak należy o toaście… kabanosami! Toaście o poprawę stosunków polsko-rosyjskich (na teren Rosji i zarazem ZBiRu nie wolno wwozić mięsa z polski). Także tuż przed przekroczeniem granicy brzuszki były pełne:D. Poza ‘ucztą’ musieliśmy pieczołowicie wypełniać karty, na których to deklarowaliśmy przewóz co cenniejszych rzeczy (takie przepisy). Okazało się jednak, że celnicy gdy zobaczyli tak dużą grupę machnęli na nas ręką co by sobie nie robić kłopotu.

Nowy pociąg baardzo różnił się od naszego pospiecha - miejsca do leżenia, ładny (bo do Moskwy), mający jednak jedną wadę: nie otwierały się okna! A jak pokazywał ekran: było 270C!

Jako że podróż była długa, odbyły się zajęcia z języka rosyjskiego (każdy musiał przez nie przejść, choć niekoniecznie dzisiaj), które prowadził Michał mówiąc tylko po rosyjsku.

Dzień 2., wtorek, 7.08.2007

- Moskwa (-9:20) -- Moskwa (zakupy itp., zwiedzanie) -- Moskwa- (pociąg: 19:20-

Przed dojazdem do Moskwy odbyły się zajęcia, na których razem z Michałem opowiadaliśmy co fajnego można zobaczyć w Moskwie, jak się po niej poruszać, itp. Dowiedzieliśmy się również, co to jest „sanitarna zona” - toaleta zamykana jest na 1,5 przed Moskwą (i każdym innym większym miastem). Dlaczego - można się domyślić. Była to dla niektórych z nas dość niemiła niespodzianka. W Moskwie dzięki znajomościom (mama jednej z uczestniczek pracuje w ambasadzie polskiej) mogliśmy nasze plecaki zostawić w jednym z mieszkań należących do ambasady, co bardzo nam pomogło. Gdy wymieniliśmy pieniądze (niosłem w pewnym momencie w chlebaku set-tysięcy rubli), każdy zastęp dostał spis tego, co ma kupić, po czym udaliśmy się na zwiedzanie. Co obejrzeć można - odsyłam do przewodników, najlepiej Wiedzy i Życia. Z ciekawostek, czego pewnie w przewodniku się nie znajdzie, w Polsce raczej też nie: ceny w McDonaldzie zmieniają się przeciągu dnia:D.

Moskwa pożegnała nas dość niemiło (choć może były to ‘łzy tęsknoty’ za nami?:P). Otóż gdy przemieszczaliśmy się do dworca zaczął padać deszcz. Na początku był to zwykły deszcz, ale się rozkręcał. Gdy doszliśmy do pociągu porozpadały nam się totalnie mokre kartony z jedzeniem, każdy był przemoczony dosłownie do suchej nitki, nawet widoczność była bardzo ograniczona (w okularach jeszcze bardziej). Od wody podłoga w pociągu zaczęła robić się miękka. Ale harcerz nie z cukru:). Mieliśmy dużo sznurków i rozwiesiliśmy wszystko wzdłuż korytarza w pociągu ku uciesze współpasażerów.

Żegnaj, Moskwo! A przed nami: noc-dzień-noc w pociągu.

Dzień 3., środa, 8.08.2007

-- pociąg --

Gdy ktoś mówi, że podróż pociągiem po Rosji się dłuży - rozumiem go. Nawet mimo tego, że zaplanowane było na ten dzień trochę zajęć. Chyba chodzi o tę ograniczoną przestrzeń życiową.

Rano, jako że nie działał nam budzik (choć udało nam się kupić baterię, to działał dużo wolniej - co najmniej po Uralu Polarnym zaczął mi dzwonić budzik, nastawiony poprzedniego dnia na 7 rano), używaliśmy komórki Janka, która nie miała włączonego roamingu.

Co można robić w pociągu: - można rozwiązywać krzyżówki (z Pawłem obliczyliśmy, że rozwiązując 8 na dzień wystarczy ich do końca obozu) - można się zorientować, że ktoś nam wyjął kiełbasę z koszyka w supermarkecie i nie ma jej razem z nami (wyjął nam raczej przed zapłaceniem, bo nie było jej na paragonie, aczkolwiek nie pamiętam dokładnie) - odsypianie to bardzo dobry wybór - można czytać książki - można wyjść z pociągu np. na stacji Kalja i kupić od mieszkańców co tylko dusza zapragnie: pierożki (ciepłe bułki z nadzieniem: rybnym, ziemniaczanym czy kapuścianym), ryby, kwiaty, ogórki małosolne, czerwony agrest i dużo dużo innych rzeczy. - można kupić czerwone porzeczki i jak Arek w butelce zmieszać je cukrem(chyba) i mieć napój porzeczkowy:D. - można jeść sok udający dżem - wybrać się na zajęcia z rosyjskiego lub matematyki wyższej

Aczkolwiek to wszystko na dość ograniczonej powierzchni.

Dzień 4., czwartek, 9.08.2007

- pociąg Moskwa - stacja Полярный Урал, Ural Polarny

granica Europy i Azji -- nocleg nad strumieniem Hrabiet-Szor.

Nawiązując do poprzedniej wyliczanki: można zapomnieć o Higienie. I nie wiedzieć ile waży. A przypomniała nam o niej pani Prowadnica, mając na myśli to, że śpimy bez poszew (nie wszyscy oczywiście). I wtedy Michał P. zapytał, ile taka Higiena waży.

Z pociągu wyszliśmy po południu, ok. kilometra od umownej granicy Europy i Azji, gdzie stoi wielki słup graniczny, do którego drogę 4 uczestników obozu w tym ja, pokonaliśmy biegiem.

Przy słupie granicznym odbył się Apel mundurowy - bo niby gdzie jeśli nie tu?!:D To warto powiedzieć, jak nazywał się każdy z zastępów: „Misie polarne”, „N.N.", „Matrioszki pierożki", "Pierogi ruskie" oraz "Jaśnie oświeceni ojcowie imperatorzy wszechrosyjscy ich cesarskie mości cesarze i samowładcy wszechrosyjscy"

To był bardzo radosny dzień, co było widać na każdym. Bo przecież - zaczyna się Ural:).

Zaczyna się Ural, który jest chłodny, czego można się było spodziewać, jest też jasno dużo dłużej, ze prawie cały czas, czego też można się było spodziewać. I ma też komary, ale jesteśmy na nie przygotowani - mamy moskitiery!

Dzień 5., piątek, 10.08.2007

Ural Polarny

1. dzień chodzenia: góra Szlem (562m. n.p.m.) -– przekroczenie strumienia Lek-Woz –- trasa wzdłuż strumienia Jelec -- nocleg nad strumieniem Jelec.

Tak, tak, tak! Nareszcie można zacząć dzień od kaszki z mlekiem i z płatkami! Bo jeśli ktoś nie poczuł wczoraj, że zaczęliśmy wędrówkę (a niedużo przeszliśmy), to dziś miał na to namacalny dowód, który jak i soja - jest nieodłącznym elementem obozowania:P.

Gdy już się zebraliśmy i ruszyliśmy dalej pojawiło się coś, co towarzyszyło nam do samego końca Uralu Północnego: woda w butach. Brała się głównie stąd, że szliśmy cały czas prawie przez mokrą trawę, czasem w sandałach przez rzekę. Co prawda lepsze pary butów wytrzymywały jeszcze, ale one też niedługo dały za wygraną. I tak jak Eskimosi mają wiele określeń na śnieg, my (choć jeszcze nie dziś) zaczęliśmy rozróżniać: przez lekko wilgotny, nasiąknięty wodą, chluptający, do przepełnionego :D. W Polsce nigdy nie przyszło by to nam do głowy.

Tego dnia również zdobyliśmy nasz pierwszy Szczyt: Szlem. Taka górka pełna kamieni;).

Wniosek ogólny: Ural jest piękny. Piękny i dziki.

Dzień 6., sobota, 11.08.2007

Ural Polarny

stacjonarny: -- wyprawa na lekko na bezimienny szczyt(1056m. n.p.m.).

Dzień 7., niedziela, 12.08.2007

Ural Polarny

2. dzień chodzenia: dolina Strumienia Kuz–Ty-Wis -- nocleg nad Strumieniem Marak-ruz (Koniec Świata)

Dzień 8., poniedziałek, 13.08.2007

Ural Polarny

stacjonarny: wycieczka na lekko na przełęcz Geologów (ca. 900m.n.p.m.)

Dzień 9., wtorek, 14.08.2007

Ural Polarny

3. dzień chodzenia: Powrót na stację (dolina Sobu): w górę Strumienia Marak-ruz -- do jeziora Marak-ruz -- trasa w dół rzeki Sob -- nocleg nad rzeką Sob.

Dzień 10., środa, 15.08.2007

Ural Polarny, stacja Полярный Урал - Łabytnangi (pociąg: 16:17 (ew. 16:32) - 19:40) -- nocleg w Łabytnangi

Pociąg Workuta-Łabytnangi -- nocleg na dworcu (bez toalet) w Łabytnangi

Dzień 11., czwartek, 16.08.2007

Łabytnangi - Salechard (autobus, prom), Salechard - Oktiabrskoje -- Pieszo do promu, potem taxi i bus do Salechardu -> Statek

Dzień 12., piątek, 17.08.2007

-- dzień i nocleg na statku --

Dzień 13., sobota, 18.08.2007

- Oktiabrskoje -- statek Oktiabrskoje - Priobie -- Priobie - Sierow, nocleg w pociągu.

Dzień 14., niedziela, 19.08.2007

Ural Północny

Pociąg Priobie – Sierow -- autobus Sierow - Siewierouralsk -- ‘autobus’ Siewierouralsk - Bajanowka -- nocleg nad Bajanowką przy strumieniu Zołotuszka.

Dzień 15., poniedziałek, 20.08.2007

Ural Północny

-- przejazd pojazdem drwali do głównego grzebietu pod Sosieinskij Kamień

(954m) -- nocleg na strumieniem Mała Lampa.

Dzień 16., wtorek, 21.08.2007

Ural Północny

-- dzień stały -- wycieczka dla hardcore’owców wzdłuż grzbietu w stronę szczytu Hrebiet (1339m) -- wycieczka zwykła na Sosieinskij Kamień (1204m) --

Dzień 17., środa, 22.08.2007

Ural Północny

-- dzień stały-- wycieczki na lekko na Kazański Kamień (1035m) --

Dzień 18., czwartek, 23.08.2007

Ural Północny

-- zejście do drogi do Bajanowki -- nocleg przy drodze do Bajanowki nad strumieniem Suria.

Dzień 19., piątek, 24.08.2007

Ural Północny

-- do Bajanowki pojazdem drwali część drogi -- nocleg nad Bajanowką przy strumieniu Złotuszka.

Dzień 20., sobota, 25.08.2007

Ural Północny

-- wycieczka na lekko na Kumbę(921m.) --

Dzień 21., niedziela, 26.08.2007

-- przejazd autobusem Bajanowka – Siewierouralsk -- autobus Siewierouralsk - Boksyty -- pociąg Siewierouralsk – Jekaterynburg (nocleg w pociągu).

Dzień 22., poniedziałek, 27.08.2007

Jekaterynburg (-7:04) -- zwiedzanie miasta -- pociąg Jekaterynburg - St. Petersburg(9:34-)

Dzień 23., wtorek, 28.08.2007

-- pociąg --

Dzień 24., środa, 29.08.2007

Sankt Petersburg (-3:40) -- zwiedzanie miasta -- Sankt Petersburg- (pociąg: 19:45-)

Dzień 25., czwartek, 30.08.2007

Wilno (-8:52) -- spacer po mieście -- pociąg Wilno-Warszawa (z przediadką w Szestokai) (pociąg: 11:45-20:41)