Ignacy Prądzyński

Z Słoneczko

(Różnice między wersjami)
Aktualna wersja (17:04, 24 lut 2009) (pokaż źródło)
 
Linia 2: Linia 2:
[[Category:Próba harcerska i wędrownicza]]
[[Category:Próba harcerska i wędrownicza]]
-
[[Category:Wiedza o 21WDW]]
+
[[Category:Wiedza o 21. WDW]]

Aktualna wersja

Ignacy Prądzyński urodził się 20 lipca 1792 r. w Sannikach na Wielkopolsce jako średniozamożny szlachcic. Dzieciństwo spędził w domu, gdzie pobierał naukę uzupełnianą następnie w Dreźnie. W wieku 14 lat wstąpił do wojska i to pochłonęło właściewie resztę jego życia. Naukę wojskowości podjął w Warszawskiej Szkole Aplikacyjnej Artylerii i uzupełniał jeszcze przez długie lata doświadczeń. Jego kariera wojskowa zaczęła się od stopnia szeregowca, a zakończyła na stopniu generała, zaczęła się od pułku piechoty wielkopolskiej, walczącym pod Gdańskiem, poprzez wojnę polsko-austriacką, kampanię 1812 roku - walkę u boku Poniatowskiego, służbę w polskiej armii Królestwa Kongresowego aż do powstania listopadowego, w którym to odegrał dość ważną rolę, a po którym w 1834 r. został zwolniony z wojska. Był doskonałym strategiem, niestety jego słaby charakter nie dał mu siły przebicia przy proponowaniu swoich planów głównodowodzącym, przez co wiele z nich nie zostało nigdy zrealizowanych. Prądzyński był związany z Towarzystwem Prawdziwych Polaków, Towarzystwem Patriotycznym oraz Wolnomularstwem Narodowym. Jego najwybitniejszym dziełem inżynieryjnym było zaplanowanie oraz kierowanie budową Kanału Augustowskiego. Koniec życia spędził w Krakowie, z którego wyjeżdża na wyspę Helgoland, gdzie 4 sierpnia 1850 roku umiera w cierpieniu. Pochowany na obczyźnie całe życie walczył dla Polski, o czym pozostawił trzy swoje książki: "Pamiętnik historyczny i wojskowy o wojnie polsko-rosyjskiej w roku 1831", "Pamiętniki" oraz "Czterej ostatni wodzowie polscy przed sądem historii".